Badania naukowe są pracami podejmowanymi przez badacza lub zespół badaczy, w celu osiągnięcia postępu wiedzy naukowej.

My, jako Koło Naukowe Rachunkowości w ramach swojej działalności przeprowadzamy badania naukowe, które dotyczą przede wszystkim zagadnień związanych z rachunkowością, a także tematów pokrewnych. Poruszane zagadnienia mogą dotyczyć zarówno jednego przedsiębiorstwa, jak i całej gospodarki – w tej kwestii badacz ma możliwość wyboru. Badania można przeprowadzać indywidualnie bądź w zespole.

Warto pamiętać, że prowadzone badania muszą mieć charakter naukowy, czyli muszą posiadać konkretny cel, a po ukończeniu badania należy sformułować odpowiednie wnioski.

Wnioski ze zrealizowanych badań można wykorzystać w przyszłości do napisania artykułu naukowego bądź przedstawić podczas konferencji w postaci wystąpienia przed audytorium.

Dodamy, że za każde przeprowadzone badanie naukowe, które zostanie ukończone, poprzez sformułowanie odpowiednich wniosków, można otrzymać punkty w procesie ubiegania się o stypendium Rektora.

W Kole Naukowym Rachunkowości badania naukowe można przeprowadzać w formie:

• analizy sprawozdania finansowego – to forma przeprowadzania badania, w której należy wykorzystać dane ze sprawozdań finansowych. Wybór zakresu danych oraz sposobu ich analizy nie jest z góry narzucony. Analiza sprawozdania finansowego jest złożonym zadaniem, dlatego polecamy wybranie jednej kwestii bądź elementu i przeprowadzenie analizy pod tym kątem,
• badań ankietowych – jest to forma badania naukowego, w której należy stworzyć kwestionariusz, za pomocą którego bada się opinię lub wiedzę ankietowanych na wskazany temat. Aby wyniki badań były wiarygodne, niezbędna jest odpowiednio liczna próba badawcza. Na podstawie uzyskanych odpowiedzi należy sformułować odpowiednie wnioski.

Dzięki byciu członkiem Koła mamy możliwość tworzenia własnych artykułów naukowych, które mogą zostać opublikowane. Zapytasz w jaki sposób i kto będzie chciał wydać artykuły napisane przez studenta? Otóż to bardzo proste, a możliwości publikowania własnych tekstów wbrew pozorom jest bardzo wiele.

W środowisku uczelnianym kilka razy w roku organizowane są konferencje naukowe, po których organizator deklaruje wydanie oficjalnej publikacji, w której będą umieszczone studenckie artykuły naukowe. Organizator określa tematykę konferencji, a tym samym tę, z jaką ma być związany artykuł.

Koło Naukowe Rachunkowości na bieżąco informuje o nadchodzących konferencjach oraz zachęca swoich członków do zgłaszania się i przygotowywania swoich artykułów i wystąpień.

Teraz przedstawimy krótki poradnik odnośnie tego jak pisać artykuł i jak go opublikować.

(więcej…)

Krótko chcemy powiedzieć o tym, czym jest poster i dlaczego warto go tworzyć.

Poster to forma prezentacji naukowej, polegająca na krótkim, graficznym zaprezentowaniu danego zagadnienia oraz związanych z nim wyników badań.

Przygotowanie posteru jest więc bardzo proste. Wystarczy opracowane dane przedstawić w graficznej formie na plakacie (zazwyczaj plakat ma być w rozmiarze A1, ale szczegółowe wymagania zawsze będą podawane przez organizatora konferencji). Do stworzenia posteru warto wykorzystać wcześniej przeprowadzone przez siebie badanie naukowe. Mamy już wtedy gotowe informacje, więc należy uzyskane dane oraz wnioski umieścić na plakacie i zaprezentować go podczas konferencji naukowej.

Warto tworzyć postery, gdyż są one prostą formą zaprezentowania interesującego nas zagadnienia – w postaci konkretnych danych i wniosków. Ponadto, jest to okazja do zgłębienia ciekawego tematu i podzielenia się nim z innymi. Dzięki temu rozwijamy się i poszerzamy swoją wiedzę.

Dodamy, że wystąpienie z posterem podczas konferencji jest traktowane jako „czynny udział w konferencji naukowej”, co oznacza, że jest punktowane w procesie ubiegania się o przyznanie stypendium Rektora na naszej Uczelni.

„Wystąpienie” może brzmi poważnie, ale zapewniamy, że jest ciekawym doświadczeniem. Podczas konferencji często organizowane są sesje referatowe, na których można wystąpić, wygłaszając swój artykuł, przygotowany do publikacji lub przedstawiając wyniki i wnioski z przeprowadzonego badania naukowego.

Wystąpienie polega na przedstawieniu najważniejszych punktów ze swojej pracy. Do wystąpienia zazwyczaj konieczne jest przygotowanie prezentacji multimedialnej.

Dodamy, że wystąpienie podczas konferencji jest traktowane jako „czynny udział w konferencji naukowej”, co oznacza, że jest punktowane w procesie ubiegania się o przyznanie stypendium Rektora na naszej Uczelni.

Organizator konferencji zawsze określa w jaki sposób studenci mogą wziąć w niej czynny udział (wystąpienie bądź prezentacja posteru), więc masz możliwość wyboru konferencji, której forma najbardziej Tobie odpowiada. To od Ciebie zależy czy lepiej czujesz się występując przed publicznością z prezentacją i o niej opowiadając, czy raczej wolisz bezpośrednią rozmowę z odbiorcami na temat Twojego posteru.

Jednak podczas niektórych konferencji wystąpienie oraz zaprezentowanie posteru mogą być formami zamiennymi, co oznacza, że masz wtedy możliwość wyboru.

Debata oksfordzka, a inaczej zwana debatą uniwersytecką, to rodzaj debaty, w której zdecydowanie zabronione jest obrażanie bądź wyśmiewanie mówców strony przeciwnej. Zadaniem debaty jest konstruktywna dyskusja nad tezą. Pod przewodnictwem marszałka debatują przeciwnicy tezy oraz jej obrońcy.

Przebieg debaty

• Marszałek rozpoczyna debatę i informuje strony o jej zasadach oraz przedmiocie.
• Następnie głos jest udzielany na przemian poszczególnym stronom. Zaczyna strona broniąca tezy, a każdy mówca ma od 3 do 5 minut na zaprezentowanie swojego stanowiska.
• W trakcie przemów publiczność może zgłaszać się i – po udzieleniu głosu przez Marszałka – zadawać pytania lub wtrącać swoje wypowiedzi (jeśli nie zostanie to określone inaczej w zasadach debaty).
• Po wypowiedziach wszystkich mówców obie strony podsumowują swoje wystąpienia.
• Ostatnią częścią debaty jest głosowanie, w którym publiczność, poprzez podniesienie ręki, wskazuje zwycięską drużynę. Ponadto, jury wskazuje najlepszego mówcę debaty.

Zwycięzcą debaty oksfordzkiej jest ta strona, która przekona publiczność do swoich racji siłą swoich argumentów. Zadaniem publiczności jest docenienie kunsztu debatanckiego, więc liczymy, że droga publiczność nie będzie kierować się tym, w co wierzy, lecz tym co w niej poruszyła dana strona debaty oraz tym, które argumenty były trafniejsze i kunsztowniej zbudowane.

Czego uczy sztuka Debaty oksfordzkiej?

1. Debata uczy budowania argumentacji

Aby dobrze przygotować się do debaty mówcy analizują zawarte w tezie sformułowania. Dzięki temu ćwiczą wielostronne spojrzenie i analityczne myślenie. Debatujący uczą się w jaki sposób kształtować uporządkowaną wypowiedź oraz jak posługiwać się argumentami o różnej wadze. Uczy ich to formułowania wypowiedzi tak, by była ona ułożona w logicznym ciągu – zaczynając od ogółu i przechodząc do kolejnych szczegółów.

2. Debatant ćwiczy samodyscyplinę

Prezydent USA Woodrow Wilson został kiedyś zapytany, ile czasu zajmuje mu przygotowanie przemówienia, na co odpowiedział: „Jeśli mam mówić przez 10 minut, potrzebuję tygodnia, jeśli mam mówić godzinę, mogę zacząć natychmiast.”

Ten przykład przytacza umiejętność jaką jest przedstawienie w ciągu kilku minut wypowiedzi pełnej treści, logicznej i atrakcyjnej w formie. Podczas debaty właśnie tę umiejętność ćwiczymy. Mówca ma określony czas wypowiedzi i podczas niego musi przekazać publiczności merytoryczną treść swojego stanowiska. Każda osoba występująca publicznie powinna posiadać te umiejętności i nieustannie je rozwijać, a idealną do tego okazją jest właśnie debata oksfordzka.

3. Formuła oksfordzka oducza pustosłowia

Debata oksfordzka wymusza na mówcy opowiedzenie się po jednej stronie i wyciągnięcie szeregu argumentów za lub przeciwko tezie. Ograniczony czas na wypowiedź uczy zwięzłości, argumentowania w punkt i podpierania się należycie dowodami (takimi jak statystyki, analizy lub wypowiedz autorytetów). Zdania przez to nasycone są treścią, a każde z nich wnosi do wypowiedzi coś nowego.

4. Ćwiczenie się w debatach wykształca nawyk uważnego słuchania

Zadaniem każdego mówcy jest uważnie słuchać: zarówno swojej drużyny, jak i przeciwników. Członków swojego zespołu po to, by kontynuować ciąg logiczny i wzmacniać wypowiedzi swoich poprzedników. Przeciwników natomiast należy słuchać, aby móc odnieść się do ich argumentów i zbudować do nich kontry. To zadanie, w połączeniu z ograniczonym czasem, ćwiczy refleks i pozwala na rozwój błyskotliwości debatanta.